Στις σκοτεινές μέρες του καιρού μας η άνοιξη που έρχεται και ο λόγος ο καλός, είναι μια ελπίδα!

(από την παράδοση της Αντιμάχειας, ‘’λόγια της αγάπης και του έρωτα’’ από τον αεί-ποτε Κώστα Μουνούχα),  

‘’λόγια της αγάπης του έρωτα’’

---Τατί ‘με γω! τατί ‘σε συ! τα τι ζωή κρατούμε!

Τούτον τον άθλιον καιρόν πως θα τον νταγιαντούμε;

---Δεν τα γεντώ πουλάκι μου γιατι ‘σαι κλειδωμένη.

Βγαίνεις τον μήνα μια φορά, πέρδικα πλουμισμένη!

---Πέρδικα ‘μαι γω;

---Πέρδικα ‘σαι μάτια μου με τα φερσίματα σου!

Με ψήσαν και με μάραναν αυτά τα ψέματα σου!

---Ψεύτρα ‘μαι γώ;

---Ψεύτρα δεν είσαι μάτια μου και γω το ψέμα λέω

Και γω για το κορμάκι σου νύχτα και μέρα κλαίω!

---Γιατί κλαίς;

---Κλαίω για το κορμάκι σου πουν άσπρο σαν το γάλα

Να κρεμμαστώ στην πόρτα σου ν’ ανάψω σαν λαμπάδα!

---Ε κακά-ψυχρά!

---Θέλεις πικρά, θέλεις θερμά, θέλεις μαριολεμένα,

Τρεις άγγελοι απ τον ουρανό μου τόπανε και μένα!

---Τι σούπανε;

---Μούπαν για το κορμάκι σου να πέσω να πάρω!

Κι αν δεν το πάρω μάτια μου να πέσω να πεθάνω!

---Ε! πόθανε!

---Θέλεις το κόρη θέλεις το, να πέσω να πεθάνω;

Να πέσω να ψυχομαχώ στα γόνατα σου επάνω;

---Ε! Μην κλαίς και σκιάζομαι!

---Μην σκιάζεσαι αγάπη μου και γω δεν σ’ απαρνίσκω!

Οπου σταθείς κι όπου βρεθείς θ’ άρχομαι να σε βρίσκω!

---Πού θα με βρείς;

---Στην κλίνη σου αγάπη μου, ο κάθε νιός σε ρίζει!

Αγάπα τον αυτόν τον νιό, όπου σε τριγυρίζει!

---Ποιος ειν’ αυτός;

---Είναι κοντός είναι λιανός είναι και καμωμένος

Φορεί το φέσι του στραβά σαν νέος παινεμένος!

---Ποιος τον επαίνεσεν;

---Η αφεντιά σου αγάπη μου κι όλη η φαμελιά σου!

Να μ’ αξιώσει ο Θεός νάμπω στην αγκαλιά σου!

(για την μεταφορά Ν. Μυλωνάς)